Vrijdag 18 maart:
Vandaag was het weer tijd om naar de thermen te gaan voor een een nieuwe stagedag. Zoals ik eerder al wel eens gezegd had is het kapsalon de rustigste afdeling van hun zaak. Dit is voor mij natuurlijk heel jammer omdat ik dan niet veel werk heb en minder kan bij leren. De momenten die ik heb om nieuwe dingen bij te leren pak ik wel met beide handen aan, en ik haal er alles uit wat er in zit. Maar vrijdag was helaas weer een zeer rustige dag dus mocht ik eerder naar huis omdat er geen verdere taken meer waren voor mij. Jammer! In de thermen moet ik nog drie dagen stage doen 31 maart, 1 april en 2 april. Hopelijk zijn er op deze dagen meer klanten en kan ik de stage afsluiten met een goed gevulde rugzak aan ervaringen. s'Avonds heb ik nog wel met mama en papa geskyped en met mijn schietouders beter bekend als Jos en Rita. Voor wie het verhaal achter de anekdote van schiet ouders niet kent hier de verkorte versie: Voordat ik ging studeren was ik nog zeer actief met mij sport handboogschieten bezig. Wedstrijden zijn vaak ver weg en sommige zowel zaterdag als zondag. Doordat ik al jaren bij Jos en Rita kom schieten en ook bij hun in de club zit zijn we heel close geworden. Eerst reed ik gewoon met ze mee naar wedstrijd. Maar vanaf ik ook lange afstand wedstrijden begon te schieten waren de wedstrijden steeds verder weg. Hierdoor gingen we soms op hotel omdat op en neer rijden te vermoeiend was en niet goed voor het schieten de volgende dag. Mensen in de schutters wereld kende ons drie goed en wisten dat we altijd samen waren bijna elke wedstrijd. Hierdoor dachten vele dat dit mijn ouders waren en vele waren de verschillende achternamen als een detail gaan zien. Toen ik doordat ik ging studeren niet meer mee ging kregen ze vaak de vraag: 'De dochter er niet bij?'. Dit zorgde natuurlijk voor veel grappige momenten. Dus vanaf dat moment zijn zij mijn schiet ouders.
Zaterdag 19 maart:
Vandaag was voor vele een dag om voor school te werken, want we moeten voor school verplicht een privé blog bijhouden en hier moeten we dan opdrachten op posten. Dit weekend hadden we weer zo'n deadline. Maar de Surinamers dachten hier echter anders over, vanaf 9 uur in de ochtend hadden we geen elektriciteit meer. Dit betekend dat we geen airco, licht, water, wifi,...dus een dag waarop je weinig kan doen als je laptop niet opgeladen is.
Rond 15.00u waren ze klaar met de werken aan het elektriciteitsnetwerk. Hierdoor hebben we toch nog alles voor school kunnen doen.
Zondag 20 maart:
Vandaag gingen we naar het strand, niet echt aan de zee maar aan de rivier en niet echt een stand maar een aangelegd strand. s 'Morgens kwam een taxi busje ons ophalen en bracht ons naar het strand. Mooi strand lastig was wel dat er mieren zaten en dat het water van de rivier op een bepaald moment bijna helemaal weg was. Dit kwam doordat er een stuk in de rivier was afgezet met ijzeren netten omdat er in de rivier piranha's zitten. Maar wanneer het ep wordt was het water in dit afgezette stuk dus bijna weg. Al een geluk werd het ook snel weer vloed.
Na een dagje bakken op het stand reden we dan naar huis nog in de veronderstelling gebruind te zijn. Maar thuis gekomen besefte ik al snel dat ik gewoon hard verbrand was, en ja ik had me ingesmeerd maar ja... Een paar dagen pijn lijden als gevolg dus. Vandaag was het vroeg naar bed want morgen is het mij laatste stage dag op de Openbare Nijverheidsschool.
Maandag 21 maart:
Laatste stage dag!!! Ik keek uit naar deze dag maar wanneer hij er dan is voelt het toch raar. Je hebt hier een hele tijd gewerkt en vaak ook gezwoegd maar wanneer het net allemaal begint te wennen is het gedaan. Vandaag moest ik niet echt meer les geven want omdat het vanaf woensdag hier vakantie is komen er de laatste dagen bijna geen leerlingen meer. Wel had ik dan de tijd om samen met mijn stage mentoren SWO de eindbeoordeling in te vullen. Niets dan positieve commentaren!! Als afscheidscadeau heb ik hen een doos chocolade gegeven uit België om toch iets van thuis te kunnen geven.
s'Avonds was het dan eindelijk tijd voor de ontknoping van De Mol. Vol spanning zaten we allemaal voor de tv, vooraf hadden we nog eens onze theorieën overlopen en het was zeer duidelijk voor ons, Gilles is de MOL!!! En ja ja we zaten er pal op! Toch echt wel een beetje trots op ons zelf!!
Dinsdag 22 maart:
Een ochtend die ik niet meer zal vergeten. Wakker worden en met een half slapend hoofd je gsm nemen en je facebook bekijken. Mijn hoofd heeft niet lang meer geslapen. Onbeschrijfelijk! Ook bij ons kwam het nieuws hard aan, meteen denk je aan thuis en of iedereen het goed maakt. Je voelt je zo verbonden met de gebeurtenissen maar je voelt je ook zover weg... We hebben er hier veel over gepraat en iedereen heeft zijn eigen verhaal kunnen vertellen over dingen die in zijn of haar gedachten opkwamen. Marie vernam dat haar oude school die dag vertrok op eindejaarsreis, een deel van de leerlingen ook vanop Zaventem. Zij waren helaas aanwezig toen de hel daar losbarstte. Twee van haar oud leerkrachten zijn gewond geraakt maar voor de rest maakt iedereen het goed! Wat een geluk!Deze dag wou ik ook gewoon met mijn familie praten. Eerst met mama en papa. Tijdens dit gesprek kreeg ik telefoon van de eigenaar van de Thermen, meneer Rebien. Hij vroeg hoe het met me was en of mijn familie in orde was. Zo lief en zo warm dat mensen op momenten als deze meteen aan je denken. De andere hadden ook heel de dag steunbetuigingen gekregen op school en gewoon op straat, ik kan je zeggen dit geeft je op zo'n donkere dag een zeer warm gevoel. Na het skype gesprek met mijn ouders heb ik ook nog met opa, oma en ome Leo geskyped, fijn om ook met hen dit alles te bespreken.
Maar jammer genoeg zal 22 maart voor altijd een zwarte dag blijven en is dit heel raar dit vanaf de andere kant van de wereld mee te maken.
Woensdag 23 maart:
Vandaag zinderen de gebeurtenissen van gister nog steeds na maar hier in Suriname is het feest, Holi Phagwa. Dit is het nieuwjaar voor de Hindoes. Het feest gaat om gelijkheid, hoop en vrede. Dit komt voor ons dus op het perfecte moment. Iedereen gaat zoveel mogelijk gekleed in het wit want er wordt gegooid met gekleurd poeder. Dit is ook symbolisch, als je bedekt bent met allerlei kleuren poeder dan is iedereen hetzelfde, dit benadrukt nog maar eens dat wij allemaal gelijk zijn, of we nu zwart, wit, geel, christen, moslim, hindoe of weet ik veel wat zijn. We zijn allemaal mensen! De festiviteiten vonden plaats in de Palmentuin en aan het onafhankelijkheidsplein, grote podiums en veel muziek en dans. Geweldig!!!
Deze foto is genomen toen we er net waren je ziet nog bijna helemaal schoon. Sommige zien op sommige van onze truitjes misschien we de Belgische vlag staan. We wilde omwille van de gebeurtenissen van gister toch iets doen om ons medeleven te betuigen!
Maar zoals je hieronder wel kan zien heeft dit niet lang geduurd.
De Chinezen (denk ik) wouden heel graag met ons allemaal op de foto!
Morgen is het zover dan vertrekken we voor vier dagen naar de jungle. Dus bij deze wens ik jullie allemaal al een zalig Pasen!! Tijdens dit weekend zullen wij Voltzberg bezoeken en alles wat het verder te beiden heeft, maar daar horen jullie na het weekend meer over ik beloof veel foto's te nemen en alles op mijn blog te zetten! Maar nu ga ik slapen, slaapwel!!
Tot snel!!
Eline xx
